– Αρχάγγελε μου Μιχαήλ σε παρακαλώ έλα κοντά μου.
Μία ανατριχίλα στην πλάτη και μία ζεστασιά στην καρδιά ήταν τα σημάδια του για να καταλάβω ότι είναι εδώ…
– Βοήθησε με… όπως κάνεις πάντα… βοήθησε με να απελευθερώσω όλα εκείνα που συνδέονται με την απόρριψη, με την κριτική, με την ανεπάρκεια που νιώθω. Επιθυμώ να προχωρήσω παρακάτω απελευθερωμένη από όλα αυτά…
– Χρειάζεται να απελευθερώσεις όλους εκείνους που σε έκαναν να νιώσεις έτσι. Εξυπηρετούσαν έναν σκοπό και σε βοηθούσαν να εξελιχθείς. Χρειάζεται να βρεις τις Ευλογίες και τα θετικά που βρίσκονται πίσω από αυτά τα αρνητικά που είχες βιώσει… τότε που ήσουν μικρή…
– Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι πίστευαν σε εμένα, πίστευαν ότι μπορούσα παραπάνω. Αλλά ποτέ δεν μου έλεγαν μπράβο. Αντιθέτως μου τόνιζαν διαρκώς ότι μπορώ και άλλο. Μου ασκούσαν διαρκώς κριτική… Και αυτό με επηρέασε αρνητικά σαν παιδί. Αντί να νιώθω αρκετή και να προχωρώ ένιωθα ότι δεν ήμουν ποτέ καλή σε τίποτα και πως ό,τι και να έκανα δεν ήταν αρκετό ή αρκετά καλό. Αυτό όπως καταλαβαίνεις είχε σαν αποτέλεσμα να έχω χαμηλή Αυτοπεποίθηση και να αναζητώ διαρκώς την Αποδοχή των άλλων.
– Συνέχισε… μοιράσου μαζί μου τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου. Όταν μπορείτε και επικοινωνείτε την Αλήθεια σας είναι το βασικό πρώτο βήμα για την θεραπεία και την εξέλιξη σας.
– Λες και αυτή η κριτική ήταν η αρχή για να ακολουθήσουν και άλλα αρνητικά. Φόβος για την αποτυχία. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αξία εαυτού. Φόβος ότι αυτά που κάνω δεν είναι αρκετά και επαρκή. Έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό. Δεν νιώθω σιγουριά και βεβαιότητα για εμένα. Δεν έχω πυγμή για να υποστηρίξω τη γνώμη μου. Να πω… αυτή είμαι, αυτά μπορώ και κάνω και να με αποδεχτώ. Και ξέρεις τι άλλο συνειδητοποίησα; Επειδή υπήρχε ο φόβος για την κριτική και την επίκριση και την απόρριψη έμαθα να ζω μόνο μέσα από αυτά και δεν γνωρίζω μέσα μου πώς να εξελιχθώ, πώς να ζήσω και πώς να δημιουργήσω χωρίς αυτά…
Η καρδιά της είχε σφιχτεί… καθώς είχε κλειστά τα φυσικά της μάτια γύρισε με τα μάτια της καρδιάς και κοίταξε τον Αρχάγγελο της. Το βλέμμα της του μίλαγε ξεκάθαρα… βοήθησε με να τα αφήσω όλα αυτά πίσω και να απελευθερωθώ… επιθυμώ να προχωρήσω… χωρίς φόβο.
– Τι εν – θυμήθηκες μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες; Την ρώτησε ο Αρχάγγελος… Γιατί τα χρειαζόσουν όλα αυτά; Τι σου δίδαξαν; Φέρε μπροστά σου εκείνο το μικρό παιδί και επικοινώνησε μαζί του…
– Είναι τόσο όμορφο. Έχει κοτσίδα και οι φύτρες που πετάνε πάνω στο μέτωπό του, σε κάνουν να θες να γελάσεις… Φοράει μία κόκκινη φούστα και ένα μπεζ πουλόβερ… το βλέμμα του είναι θλιμμένο, αλλά ακτινοβολεί παράλληλα και ένα Φως. Σαν να γνώριζε από τότε για αυτήν εδώ την ιερή στιγμή μέσα στο χρόνο… το γνώριζε ότι θα φτάναμε σε αυτό το συγκεκριμένο εδώ και τώρα…
– Ναι… γνώριζε… τα παιδιά θυμούνται…
– Μίλησε μου… σε παρακαλώ μίλησε μου… επιθυμώ αυτό το σφίξιμο στο στήθος να φύγει σήμερα…
– Αγάπησε με… αυτές είναι οι πρώτες της κουβέντες… τα μάτια της έχουν βουρκώσει… αγάπησε με…
– Σε αγαπώ… σε αγαπώ, του λέω… και μένουμε εκεί ανάμεσα στα σύννεφα αγκαλιασμένες…
– Τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια; Τι γεύση σου έχει μείνει; με ρωτά…
– Φόβος… δεν μπορούσα να έχω δική μου άποψη… έπρεπε να έχω την έγκριση. Έπρεπε να τηρώ τους δικούς τους κανόνες. Μόνο που όλοι είχαν διαφορετικούς κανόνες. Και εγώ ήμουν μόνο μία… πίεση από παντού… κριτική… έπρεπε διαρκώς να κάνω αυτό που ήθελαν. Ποιος με ρώτησε εμένα; Όλοι είχαν απαιτήσεις, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε πως εκείνο το παιδί χρειαζόταν και το μπράβο. Πως όταν μονίμως ζητάς παραπάνω χωρίς όμως να επιβραβεύεις, στον άλλον δημιουργείς ανασφάλειες και αμφιβολίες για τον εαυτό του, για τις ικανότητες του… Ένιωθα πως δεν έκανα ποτέ τίποτα σωστό… δεν μπόρεσα ποτέ να σταθώ στα πόδια μου με Θάρρος και Δύναμη. Δεν ένιωσα ποτέ Εμπιστοσύνη για εμένα. Ό,τι έκανα το έκανα περιμένοντας αυτό που ονομάζουμε Αποδοχή…
– Ποιες είναι οι Ευλογίες πίσω από όλα αυτά;
– Έμαθα πως το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι να Δημιουργείς Ελεύθερους ανθρώπους. Πως το μπράβο είναι πολύ σπουδαίο όταν το λες… πως είναι πολύ όμορφο να επισημαίνεις στους ανθρώπους ποια είναι τα δυνατά τους σημεία και να τους παροτρύνεις αυτά που φοβούνται να τα μετατρέπουν… Εν – θυμήθηκα τον Σεβασμό, ότι ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να είναι ο εαυτός του. Να είμαι δίπλα στους ανθρώπους ακόμα και αν εγώ δεν συμφωνώ με αυτή τους την επιλογή. Να μην λέω ποτέ “στα είπα εγώ”… Ο κάθε ένας χρειάζεται τις εμπειρίες που βιώνει και είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα του διακριτικά, με απόλυτο Σεβασμό. Εν – θυμήθηκα πως δεν είμαστε άνθρωποι, αλλά ψυχές και πως το πραγματικό συμβόλαιο του καθενός δεν το γνωρίζουμε για αυτό και η κριτική είναι άκυρη. Πως η σύγκριση δεν υπάρχει. Πως η Αλήθεια είναι σχετική. Εν – θυμήθηκα πώς να τιμώ την Αλήθεια μου και να είμαι Ειλικρινής. Πως όταν κάποιος με κρίνει χωρίς πραγματικά να γνωρίζει και την δική μου γνώμη να του στέλνω Αγάπη και Φως γιατί αναγνωρίζω πόσο άδικος και σκληρός γίνεται με τον εαυτό του. Μέσα από αυτό εν – θυμήθηκα την Συμπόνοια, την Συγχώρεση. Αποφάσισα ποια δεν θέλω να είμαι. Έμαθα να δέχομαι και να πιστεύω στα όνειρα που έχει ο κάθε άνθρωπος. Να είμαι δίπλα του και να τον στηρίζω για να τα πετύχει. Εν – θυμήθηκα την αξία της Ανεξαρτησίας, της Εμπιστοσύνης στον εαυτό. Εν – θυμήθηκα να Υποστηρίζω τα όνειρα μου και ακόμα περισσότερο τις επιλογές μου… να σκέφτομαι τις επιλογές που έχω και με βάση τον άνθρωπο, τη Σοφία, τη Γνώση και το τώρα μου να επιλέγω αυτό που νιώθω ότι είναι το πιο Σοφό για εμένα. Εν – θυμήθηκα να κοιτώ μόνο τα όνειρα μου και να φροντίζω με πείσμα να τα μετατρέπω στην πιο γλυκιά μου πραγματικότητα. Αλήθεια είναι… δεν υπάρχε ούτε ένα όνειρο μου που να μην το υλοποίησα. Πραγματικά έχω όλα όσα ζήτησα…
– Τι χρειάζεται να γίνει για να αποδιώξεις από πάνω σου το φόβο της απόρριψης;
– Να πάρω το βλέμμα πάνω από τους άλλους. Θυμάμαι τα λόγια του μπαμπά μας, κάποια στιγμή… μου είχε πει… “Κορίτσι μου… ό,τι και να κάνεις έχει κάποιο κόστος… πάντα υπάρχουν συνέπειες σε αυτά που κάνουμε. Το θέμα είναι να έχεις σκεφτεί όλες σου τις επιλογές και να επιλέξεις αυτή που σου ταιριάζει καλύτερα. Σε κάποιους θα αρέσει αυτή σου η επιλογή, σε κάποιους άλλους όχι… το θέμα είναι όμως να ταιριάζει σε εσένα. Και μετά να μπορείς να σταθείς όρθια και να πεις αυτό αποφάσισα. Αυτή είμαι. Και το πιο σπουδαίο… Να Υποστηρίξεις αυτή σου την επιλογή. Δεν το έκανα ποτέ… κάνε το εσύ… γιατί στο τέλος θα μείνεις με τον εαυτό σου και θα μπορείς να του πεις… Ναι. Με υποστήριξα. Ναι. Έκανα ό,τι μπορούσα. Εγώ. Για εμένα… και αυτό θα είναι αρκετό. Γιατί θα είσαι Ήρεμη για εσένα… δεν την χρειάζεσαι την αποδοχή των άλλων. Γιατί στη σχέση του εαυτού σου με τα όνειρα σου υπάρχεις μόνο Εσύ! Υποστήριξε τις επιλογές σου. Δεν το έκανα ποτέ. Κάνε το εσύ…”
– Αποδοχή για εσένα σημαίνει επιβεβαίωση. Ότι δηλαδή αυτό που έκανες ήταν σωστό. Σωστό όμως για ποιον; Για τους άλλους; Αλήθεια, είναι ποτέ εφικτό να είναι σωστό για όλους τους άλλους; Για όλους; ο Αρχάγγελος Μιχαήλ την ρώτησε…
– Λογικά όχι.
– Όχι… πολύ σωστά. Όμως εσύ θα πιαστείς από εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχεις την Αποδοχή τους. Γιατί να μην κοιτάξεις αυτούς που έχεις την Αποδοχή τους; Η ακόμα καλύτερα… γιατί να μην κοιτάξεις μόνο εσένα; Είσαι εντάξει με αυτή σου την επιλογή; Είσαι Ήρεμη, Γαλήνια, σε Ισορροπία; Αν ναι, τότε αυτή είναι η Αλήθεια σου. Υποστήριξε την όπως πολύ σωστά σου επισήμανε ο μπαμπάς σου. Αυτός ο υπέροχος επίγειος Άγγελος. Εσύ για εσένα… στο τέλος θα έχεις μείνει μόνο εσύ και το πόσο εντάξει ήσουν απέναντι στον εαυτό σου. Για ποιους άλλους μου μιλάς;
Εκείνη τη στιγμή έκανε μία γλυκιά συνειδητοποίηση. Το σφίξιμο στο στήθος είχε χαθεί. Χαμογέλασε… παρέμεινε με τα μάτια κλειστά… βρισκόταν εκεί πάνω… με τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ, το Θεό και το μικρό παιδί που κάποτε ήταν… Η μαγική 5άδα…
Έτσι έγινε η αρχή για την συνειδητοποίηση και τη θεραπεία της από εκείνους τους φόβους… Από εκείνη την ημέρα όλα άλλαξαν. Κάθε πρωί ξύπναγε όλο και πιο Σίγουρη για τον εαυτό της. Γεμάτη Αυτοπεποίθηση. Έτοιμη να υποστηρίξει τις επιλογές της χωρίς φόβο. Το πιο σπουδαίο; Πως πλέον έδινε πραγματικά τον καλύτερο της εαυτό και το απολάμβανε, γιατί μπορούσε και Δημιουργούσε μέσα από το πεδίο της Αγάπης…
* Αυτό ήταν κομμάτι της προσωπικής μου αυτοθεραπείας, από τους χειρότερους φόβους μου πριν από πολύ καιρό…
Όλοι κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φόβους μας και το παρελθόν μας. Το θέμα είναι όμως πώς επιλέγουμε αυτό να το διαχειριστούμε. Οι φόβοι για εμένα είναι εργαλεία για να οδηγήσω τον εαυτό μου, στη Χαρά, την Ελευθερία και την Αγάπη και ευχαριστώ το Δημιουργό για αυτό του το Δώρο.
Έχω δεσμευτεί να είμαι δίπλα στους ανθρώπους που χρειάζονται καθοδήγηση για να μπορέσουν να απελευθερώσουν τους φόβους τους και να δημιουργήσουν μία ζωή Ελεύθερη που να βασίζεται στην Αγάπη. Αυτή τη δέσμευση, την έδωσα μόλις στα 7 μου χρόνια και η αφορμή ήταν ο αδερφός μου. Και είμαι σήμερα εδώ, έχοντας διανύσει τα 37 χρόνια της γήινης μου ζωής, Πιστή σε εκείνη την δέσμευση… Πέρασα πολλούς δρόμους, αλλά τελικά κατέληξα εκεί που γνώριζα και έλεγα από μικρή… Επιθυμώ να βοηθώ τους ανθρώπους, Θεέ μου… Να είναι Ευτυχισμένοι και Υγιείς. Να είναι Χαρούμενοι, γεμάτοι Αγάπη. Και αυτό που είχα ζητήσει, έγινε…
Κάνω λοιπόν σήμερα αυτή την κατάθεση γιατί μου αρέσει να επικοινωνώ την Αλήθεια μου μαζί σας, γιατί νιώθω τόσο όμορφα για τις εμπειρίες μου και το παρελθόν μου, καθώς ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν για να μπορώ αυτή τη στιγμή να είμαι εδώ, με Απλότητα και Αγάπη. Κάθε μέρα έχω δηλώσει να γίνομαι καλύτερη από τον άνθρωπο που ήμουν μέχρι εχτές και να μπορώ μέσα από την κάθε μου στιγμή να εκδηλώνω και να προσφέρω τον καλύτερο μου εαυτό… Η μαμά μου και όλοι οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μου αποδείχτηκαν υπέροχοι Δάσκαλοι για εμένα και πραγματικά τους ευχαριστώ. Μου έκαναν πολύ σημαντικά Δώρα για τη Ζωή μου και είμαι Αληθινά Ευγνώμων. Οι γονείς μας είναι Άγγελοι… Τους επιλέξαμε και τους ζητήσαμε να παίξουν ρόλους που θα μας βοηθούσαν στην εξέλιξη μας.
Μεταμορφώστε τους φόβους σας. Δείτε τους κατάματα, ελευθερώστε τους αφήνοντας τους εκεί που πραγματικά ανήκουν…
Επιθυμώ να σας θυμίζω πως δεν είστε μόνοι…
Επιθυμώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που μου καθρέφτισαν όλα εκείνα που χρειαζόμουν για να αλλάξω και να γίνω ο άνθρωπος που πραγματικά επιθυμώ. Υπήρξαν άνθρωποι που απόρησαν για το πώς έφτασα ως εδώ, που με είδαν ανταγωνιστικά, που με έκριναν, που μου γύρισαν την πλάτη χωρίς να ακούσουν τη δική μου Αλήθεια. Υπήρξε καιρός που επηρεάστηκα, που στεναχωρήθηκα, αλλά τώρα έχοντας απελευθερώσει όλο εκείνο το φόβο και το παρελθόν, τους ευχαριστώ από καρδιάς γιατί με βοήθησαν και βρήκα τα σεντούκια με τους Θησαυρούς μου. Πραγματικά ήσασταν πολύτιμοι.
Μόνο όταν βρίσκουμε τους Θησαυρούς μας καταλαβαίνουμε πως εκείνα τα μοτίβα συμπεριφοράς, Ζωής και εμπειριών δεν τα χρειαζόμαστε πια και πως μπορούμε να ζήσουμε και να εξελιχθούμε μέσω της Αγάπης. Μόνο όταν μπορούμε και στρέφουμε το βλέμμα προς τα μέσα και σταματάμε να κοιτάμε έξω από εμάς, μπορούμε και εξελισσόμαστε. Ο τρόπος και η καθοδήγηση για εμένα ήταν ξεκάθαρα από την αρχή. Θεράπευσε τον εαυτό σου… μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι. Υπάρχεις εσύ… ζήτησες να είσαι καθαρό κανάλι επικοινωνίας και θεραπείας. Ο τρόπος είναι να κοιτάς και να απελευθερωθείς από τους φόβους σου… και αυτό έκανα.
Έτσι απελευθέρωσα τις δικές μου ερινύες. Και αυτή τη στιγμή μπορώ και στέκομαι μπροστά σας, με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου. Γιατί Ναι, τα κατάφερα. Κατάφερα να φύγω από το πεδίο του φόβου και να ξεκινήσω τη Δημιουργία από το πεδίο της Αγάπης, του Φωτός και της Προσφοράς. Άρα μπορείτε και εσείς…
Εγώ έχω δεσμευτεί να είμαι εδώ και να σας οδηγώ πίσω στον εαυτό σας και στην Αλήθεια σας με όποιον τρόπο μπορώ, δίνοντας καθημερινά τον καλύτερο μου εαυτό. Αυτό είναι το Δώρο μου προς τον εαυτό μου και σε εσάς, σαν Θεραπεύτρια, Φίλη, Αδελφή, Κόρη, Συνοδοιπόρος, Σύντροφος, Δασκάλα…
Υποκλίνομαι μπροστά σας… σας σέβομαι και σας τιμώ…
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως
