Μία ημέρα σαν και αυτή, έχει όρεξη για επικοινωνία… Καλεί κοντά της τον Αρχάγγελο Γαβριήλ… Νιώθει πως ήταν πάντα εκεί και εκείνος φροντίζει διαισθητικά να κάνει αισθητή την παρουσία του και να της επιβεβαιώσει αυτό που ένιωθε…
– Αρχάγγελε μου, αυτός ο φόβος της αποτυχίας τελικά, καθηλώνει πολύ κόσμο. Βλέπω ανθρώπους που έχουν όρεξη για να Δημιουργήσουν και επειδή φοβούνται την αποτυχία, κάνουν πίσω, φέρονται με αναβλητικότητα και τελικά τα όνειρα τους μένουν ανεκπλήρωτα… Εσύ που βλέπεις τα πάντα από ψηλά, πες μου… Τι μορφή έχει τελικά αυτή η αποτυχία που είναι τόσο τρομακτική; Είναι σαν εκείνες τις τεράστιες φιγούρες που ξεπρόβαλαν στα παιδικά μας βράδια κάτω από το κρεβάτι ή μέσα από τις ντουλάπες; Τόσο άσχημη είναι πια αυτή η αποτυχία που οι περισσότεροι από εμάς την τρέμουμε;
– Χαίρομαι που αντιμετωπίζεις την αποτυχία με χιούμορ. Όχι, της απάντησε γελώντας… η Αποτυχία έχει μία μορφή γλυκιά και ειρηνική. Εάν κλείσεις τα μάτια σου και ενεργοποιήσεις την όραση της καρδιάς, θα την δεις να κάθεται υπομονετικά απέναντι σου και να σου χαμογελά… Περιμένοντας…
– Χαμογελά; Χαμογελά γιατί κερδίζει…
– Όχι… Χαμογελά και περιμένει να συνειδητοποιήσεις πως εκείνη μαζί με την Επιτυχία είναι το ίδιο πράγμα και πως εσύ απλά την αντιμετωπίζεις από την πλευρά του φόβου και όχι της Αγάπης… Για να φοβάσαι την αποτυχία σημαίνει πως η ψυχή σου για κάποιο λόγο επιθυμεί να κάνεις τα απαραίτητα βήματα για να βρεθείς στην Επιτυχία! Και σου στέλνει εργαλεία…
– Το αντίθετο… Μέσα από αυτό που δεν είμαι να εν – θυμηθώ ποιος πραγματικά είμαι.
– Πολύ σωστά…
– Αρχάγγελε μου, ποιοι είναι αυτοί που πετυχαίνουν;
– Το ξέρεις φυσικά πως δεν υπάρχουν αυτοί που πετυχαίνουν και αυτοί που δεν πετυχαίνουν. Το ξέρεις πως όλοι πετυχαίνετε τελικά… Αλλά καταλαβαίνω το ερώτημα σου και θα σου απαντήσω δίνοντας μία γήινη οπτική σε αυτό που με ρωτάς…
Πέρασαν μερικά λεπτά κοιτώντας την στα μάτια… Της χαμογελούσε… Του ανταπέδωσε το χαμόγελο και περίμενε να της μιλήσει με αυτή την ψιθυριστή, μελωδική φωνή Του…
Αυτοί που πετυχαίνουν είναι αυτοί που κοιτάν το όνειρο, της είπε. Είναι αυτοί που ό,τι κάνουν τους αντιπροσωπεύει πλήρως… Βλέπουν την εργασία σαν έναν τρόπο μέσα από τον οποίο μπορούν να εκδηλώσουν όλα όσα μέσα τους έχουν… Ακούν τον ψίθυρο και την Αλήθεια της καρδιάς και παρότι φοβούνται, ορμάνε γεμάτοι φρεσκάδα και όρεξη για Δημιουργία.
Είναι αυτοί που κάνουν το μεγάλο βήμα και το όνειρο το κάνουν τρόπο Ζωής.
– Δηλαδή δεν πρέπει να σκεφτόμαστε λογικά; Πρέπει να φερόμαστε ενστικτωδώς;
– Αυτό είπα; Άκουσε με… Με ρώτησες ποιοι είναι αυτοί που πετυχαίνουν. Και σου απάντησα πως είναι αυτοί που δίνουν καθημερινά τον εαυτό τους, με όποιο τρόπο μπορούν. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι και το επάγγελμα. Αλλά εάν τους ρωτήσεις, κανείς δεν θα σου πει πως αυτό που κάνουν είναι για αυτούς ένα επάγγελμα ή μία καριέρα ή μία εργασία. Θα σου πουν πως σε όλο αυτό που κάνουν βλέπουν τον εαυτό τους… Βλέπουν μία δική τους αντανάκλαση. Αυτό που κάνουν είναι μέρος του ποιοι είναι. Μέσα σε αυτό που κάνουν βλέπουν τον εαυτό τους και διαρκώς το μόνο που τους νοιάζει είναι να γίνονται καλύτεροι από αυτό που ήταν μέχρι χτες.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί παρατηρητές. Παρατηρούν, παίρνουν μέτρα ασφαλείας, αντικαθιστούν τους φόβους τους και αναλαμβάνουν δράση κάθε μέρα, νιώθοντας σίγουροι και βέβαιοι πως έλεγξαν ό,τι περνούσε από το χέρι τους. Φυσικά και σκέφτονται λογικά, αλλά πάντα χρησιμοποιούν το μυαλό σαν εργαλείο προκειμένου να οραματιστούν το θετικό είτε για να αλλάξουν κάτι που χρειάζεται ή για να λάβουν καθοδήγηση για να κάνουν κάτι νέο.
Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν πως δεν κάνουν τίποτα για αντάλλαγμα. Θα σου πουν πως ό,τι κάνουν το κάνουν για εκείνους. Για τον εαυτό τους. Και αν σε περίπτωση αγγίξουν κάποιον ή κάποιους, τότε νιώθουν ακόμα πιο υπέροχα. Ό,τι κάνουν δεν το κάνουν περιμένοντας ανταπόκριση…
– Ναι… Αλλά πάντα την έχουν… Πώς γίνεται αυτό;
– Σωστά… Πάντα την έχουν… Πάντα έχουν ό,τι επιθυμούν… Αυτό γίνεται γιατί δεν τους νοιάζει. Γιατί έχουν πετάξει έξω και πάνω από τις διακρίσεις, τις απαιτήσεις, τις προσδοκίες και τις εμμονές του εγώ. Γιατί λέξεις όπως επιτυχία, αποτυχία, σύγκριση, κριτική τους είναι άγνωστες, ή γνωστές που απλά επέλεξαν να τις κρύψουν στο πίσω μέρος ενός συρταριού και να τις κλειδώσουν καλά…
Αυτοί οι άνθρωποι απλά Είναι! Απλά προσφέρουν τους εαυτούς τους και την Αγάπη τους… Το επάγγελμα είναι για αυτούς ένας από τους τρόπους που βρήκαν για να μπορούν να δίνουν τον εαυτό τους… Ό,τι κάνουν το κάνουν μέσω της ψυχής… Τα περιοριστικά όρια που θέτει το εγώ όταν μιλά για αποτυχία και επιτυχία, για αποδοχή και απόρριψη τα έχουν πια απελευθερώσει και ζουν Ελεύθεροι Δημιουργώντας!
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πετυχαίνουν… Ξέρεις γιατί; Γιατί ό,τι κάνουν το κάνουν με Αγάπη. Γιατί ό,τι κάνουν δεν το κάνουν έχοντας σκοπό ή περιμένοντας να έχουν όφελος. Γιατί εάν περίμεναν να κερδίσουν κάτι, τότε ό,τι έκαναν δεν θα το έκαναν με Αγάπη, αλλά θα το έκαναν περιμένοντας κάτι… Θα το έκαναν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους έναν απώτερο σκοπό… Άρα η δράση τους, οι πράξεις τους δεν θα βασίζονταν σε κίνητρα Αγνά όπως τα λέμε, αλλά θα είχαν σαν βάση τους κάποιο φόβο…
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πετυχαίνουν… Είναι αυτοί που εστιάζουν σε αυτά που μπορούν να δώσουν ανεξαρτήτου αποτελέσματος… Είναι αυτοί που δίνουν χωρίς να νοιάζονται για το αποτέλεσμα ή για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Είναι αυτοί που δίνουν απλόχερα τον εαυτό τους. Είναι αυτοί που βλέπουν την κάθε μέρα σαν έναν τρόπο για να εκδηλώσουν όλα όσα είναι. Είναι αυτοί που έχουν Πίστη ότι έχουν όλα όσα χρειάζονται για να ζήσουν αρκεί αυτοί να δίνουν απλά αυτά που έχουν μέσα στην καρδιά τους, σε όποιον το επιθυμεί. Είναι αυτοί που σταματούν να νοιάζονται για το πόσα θα βγάλω, που σταματούν να μιλάνε υποτιμητικά για τον εαυτό τους, που αντικαθιστούν τους φόβους τους και προχωρούν, που σταματάνε να αγχώνονται για το πώς θα πληρωθούν οι λογαριασμοί έχοντας Πίστη ότι ο Δημιουργός και οι Αρχάγγελοι Του θα το κάνουν με ευκολία για αυτούς… Γιατί αυτοί κάνουν στην ανθρωπότητα το πιο υπέροχο Δώρο. Τον εαυτό τους! Είναι αυτοί που κοιτάνε τη Ζωή σαν μία εκδήλωση της ψυχής τους και όχι σαν μία καθημερινή πάλη για τα προς το ζην.
Και τότε τους δίνονται όλοι οι Θησαυροί των Ουρανών. Τότε τους δίνονται απλόχερα όλα τα Δώρα που πάντα ήθελαν και ονειρευόντουσαν όταν ήταν μικρά παιδιά. Τους δίνονται αυτά και ακόμα περισσότερα.
Γιατί απλά αποφάσισαν να δουν τη Ζωή σαν μία επέκταση του Θεϊκού στη Ζωή. Σταματούν να την αντιμετωπίζουν γήινα και περιοριστικά. Αλλά δίνουν στη Ζωή την διάσταση που πραγματικά της αξίζει. Την Θεϊκή!
Είναι αυτοί που ζουν για τους άλλους. Χαίρονται να τους εξυπηρετούν. Γνωρίζουν πως η Ζωή δεν έχει να κάνει με εκείνους, αλλά με τον τρόπο που αγγίζουν τις ζωές των άλλων. Γιατί γνωρίζουν πως ο τρόπος που φέρεσαι στον άλλον, δηλώνει τον τρόπο που φέρεσαι στον εαυτό σου. Γιατί το εγώ, το εσύ, το αυτός, το αυτή, έχουν γίνει Ένα. Έχουν γίνει όλα ίσα. Όλα έχουν γίνει Εμείς και Ένα! Είναι αυτοί που βλέπουν τη Ζωή σαν το πιο τέλεια στημένο σκηνικό για να δώσουν τον εαυτό τους και να βοηθήσουν και άλλους να θυμηθούν Ποιοι πραγματικά Είναι.
Είναι αυτοί που έχουν Πίστη και Εμπιστεύονται! Είναι αυτοί που αφήνονται στα χέρια του Δημιουργού και που απλά ζουν χωρίς να παλεύουν…
– Αρχάγγελε μου… Δεν βρίσκω λόγια… Έχεις δίκιο… Νοιαζόμαστε για το αποτέλεσμα, για την αποδοχή, την επιτυχία. Νοιαζόμαστε για την αρνητική κριτική που κάποιος θα μας ασκήσει που χάνουμε και ξεχνάμε το πιο σημαντικό. Πως η Ζωή είναι Δημιουργία και πως απλά θα έπρεπε να μας νοιάζει καθημερινά να κάνουμε αυτά που αγαπάμε, να τα προσφέρουμε στην ανθρωπότητα χωρίς να μας νοιάζει ποιος θα μας δεχτεί, πόσα θα βγάλουμε… Αυτό σημαίνει ζω με Ανιδιοτέλεια… Και τότε επειδή δεν περιμένεις κάτι, θα σου δοθούν τα πάντα… Οι Πύλες των Ουρανών θα ανοίξουν και όλη η Αφθονία, η Γνώση, η Σοφία του Σύμπαντος θα μας δοθεί απλόχερα… Κάνουμε νομίζω ένα λάθος. Βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τη Ζωή πολύ υλικά. Ενώ η Ζωή δεν είναι τίποτα παραπάνω από την προέκταση του Θεϊκού στη γη…
– Σωστά γλυκό μου παιδί… Αυτό να το θυμάσαι κάθε μέρα… Γράψε το κάπου για να το θυμάσαι κάθε στιγμή… Πως η Ζωή είναι η προέκταση του Θεϊκού στη γη. Η Ζωή είναι ο τρόπος που σας πρόσφερε ο Θεός για να μπορείτε να Δημιουργείτε την πιο ονειρεμένη Ζωή και να εκδηλώνετε τον εαυτό σας στην ύψιστη του μορφή…
– Είναι μαγική αυτή ο οπτική… Είναι απλά μαγική…
– Ναι, είναι, της απάντησε και συνέχισε να την κοιτά ξανά μέσα στα μάτια, χαμογελώντας της…
– Γιατί με κοιτάς τόσο έντονα Γαβριήλ μου; Τον ρώτησε όλο απορία…
– Κοιτώ το Θεό που κατοικεί μέσα σου… Κοιτώ το Φως που λάμπει μέσα στην καρδιά σου και που γίνεται λάμψη στην κάθε σου ματιά… Κοιτώ την Αγάπη από την οποία είσαι φτιαγμένη… Εν – θυμήσου Ποια Πραγματικά Είσαι… Και μετά βοήθα και άλλους να το εν – θυμηθούν… Είσαι ένας Θεός σε ενσάρκωση… Αυτή Είσαι!
Και την πήρε από το χέρι και πέταξαν σε ένα σύννεφο εκεί ψηλά όπου και άλλοι Αρχάγγελοι ήταν μαζεμένοι… Σήμερα είχαν γιορτή… Τι γιορτή; Δεν ήξεραν να της πουν, αφού η κάθε μέρα για αυτούς είναι γιορτή… Γιορτάζει η Ζωή!
Αρχάγγελος Γαβριήλ
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως
