Έκλεισε τα μάτια της και τον επικαλέστηκε… και έμεινε στη σιωπή για να μπορέσει να τον νιώσει… Και εκείνος όπως πάντα έσπευσε κοντά της. Μόλις τον ένιωσε ένα ρίγος συγκίνησης αγκάλιασε όλο της το σώμα…
Πάμε να πετάξουμε, του είπε διαισθητικά. Της χαμογέλασε και παίρνοντας την τρυφερά στην αγκαλιά του άρχισαν να πετάνε, προς τα πάνω… Ανάμεσα στα σύννεφα… Ήταν Ελεύθερη… Εδώ μπορούσε να νιώσει πλήρως την Ενότητα, την Ολότητα, την Αλήθεια…
Ίσως και να περίμενε ένα παχουλό σύννεφο για να κάτσουν αναπαυτικά πάνω του, αλλά Εκείνος είχε άλλα σχέδια. Την πήγε στην παραλία της. Σε εκείνη την παραλία που πήγαινε όταν γνώριζε τον εαυτό της, τους Αρχαγγέλους, το Θεό… Τότε, πριν από χρόνια…
Του χαμογέλασε επιφυλακτικά… Γιατί ήρθαμε εδώ; σκέφτηκε. Τι θα γίνει; Μνήμες ξεκίνησαν να ξεπηδάνε μέσα στο μυαλό της από το τότε… Εδώ είχε κάνει τις πιο σημαντικές θεραπείες του εαυτού της. Τι γινόταν τώρα; Εκείνος της χαμογέλασε, διαλύοντας κάθε φόβο, κάθε ανησυχία.
– Μην φοβάσαι, την καθησύχασε.
– Δεν φοβάμαι… Είμαι έτοιμη για αυτό που θα ακολουθήσει… του είπε παίρνοντας μία βαθιά ανάσα. Και κάθισαν εκεί δίπλα στο κύμα, στην ακροθαλασσιά.
Εκείνη έπαιζε με την άμμο επιτρέποντας στο δροσερό θαλασσινό νερό, να ακουμπάει τα δάχτυλα της… Ίσως και να είχαν περάσει κάποια λεπτά, τι σημασία είχε και ο Αρχάγγελος την ρώτησε…
– Θες να μου μιλήσεις;
– Ναι… Θέλω… Μίλα μου και εξήγησε μου σε παρακαλώ τι είναι αυτό που χρειάζεται να συνειδητοποιήσω για την Επικοινωνία, για την Ειλικρίνεια, για την Αλήθεια. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν επιλέξει να είναι Ειλικρινείς στη Ζωή τους και όποτε έχουν κάτι ή κάποια παρεξήγηση έχει δημιουργηθεί, επιλέγουν να το επικοινωνούν και να λύνουν την οποιαδήποτε διαφωνία ή παράπονο… Γιατί όμως υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να πάνε σε άλλους ανθρώπους και να κάνουν τα παράπονα τους αντί να έρθουν σε εσένα κατευθείαν; Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν ωφελεί και δεν οδηγεί στην εξέλιξη κανενός; Γιατί οι άνθρωποι να μην επιλέγουν να επικοινωνούν μεταξύ τους…; Το καταλαβαίνω. Είναι πιο εύκολο να πάνε και να μιλήσουν σε κάποιον έξω από την κατάσταση. Αλλά γιατί; Γιατί το κάνουν αυτό στον εαυτό τους;
– Σου έχει συμβεί εσένα αυτό; την ρώτησε ο Αρχάγγελος.
– Φυσικά. Τι με ρωτάς…
– Και πώς ένιωσες όταν αυτό έπεσε στην αντίληψη σου;
– Την στιγμή που ήρθαν και μου το είπαν, πως κάποιος ή κάποιοι μίλησαν για εμένα σε άλλους, αρνητικά, ήμουν ψύχραιμη. Εκείνη τη στιγμή μέσα μου γνώριζα ότι εδώ υπήρχε για εμένα κάποιο Δώρο και απλά το άφησα… Το βράδυ όμως που πήγα για ύπνο, στριφογύρναγα στο κρεβάτι. Κάποια ανησυχία. Ένιωθα κάποιες σκέψεις να πλησιάζουν με πρόθεση σχεδόν απειλητική…
– Και τι έκανες;
– Σκέφτηκα πως αφού ξενυχτώ, ας κάνω δουλειά με τον εαυτό μου… Επί τόπου, πάγωσα τις σκέψεις και με παρατήρησα από ψηλά. Έγινα ο παρατηρητής των σκέψεων μου… Συνειδητοποίησα πως αυτό που συνέβη ήταν κάτι το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου.
– Και τι έκανες μετά;
– Σε επικαλέστηκα. Ελπίζω να μην σε ξύπνησα, του είπε γελώντας…
– Όχι εντάξει… Δεν πειράζει… Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, είχε ζέστη, της απάντησε και εκείνος με χιούμορ.
Γέλασαν… Και του απάντησε…
– Σου παρέδωσα το θέμα και καθώς είχα κλειστά τα μάτια έμεινα στη σιωπή, ψύχραιμη και σίγουρη ότι η απάντηση είχε ήδη δοθεί. Και τότε μου αποκάλυψες την δική μου Αλήθεια.
– Ποια ήταν αυτή;
– Μου εμφάνισες μπροστά μου την σελίδα με την λίστα ονείρων μου… Και συγκεκριμένα με πήγες σε εκείνο το όνειρο που σου δήλωνα τι ανθρώπους επιθυμώ να έχω γύρω μου.
– Τι έγραφε; Θυμάσαι;
– Ναι. Πως επιθυμώ, οι άνθρωποι που έρχονται κοντά μου, με την οποιαδήποτε μορφή σχέσης, να είναι Αληθινοί, Ειλικρινείς. Να επικοινωνούν την Αλήθεια τους με Αγάπη και να υπάρχει συζήτηση μεταξύ μας για οποιοδήποτε θέμα και αν προκύψει.
– Και τι έγινε μετά;
– Συνειδητοποίησα πως τους ανθρώπους οι οποίοι επιλέγουν να στραφούν σε άλλους και να με κρίνουν ή να μιλήσουν αρνητικά πίσω από την πλάτη μου, δεν τους θέλω στη Ζωή μου. Πως αυτό είχα ζητήσει. Πως αυτοί οι άνθρωποι, για τους δικούς τους λόγους, δεν έχουν το θάρρος και τη δύναμη να έρθουν και να σου πουν το παράπονο τους και τρέχουν αλλού για να βρουν το δίκιο τους, παρηγοριά ή απλά επειδή έτσι έχουν μάθει να ζουν.
– Και τι έγινε μετά;
– Άνοιξα τα μάτια και γύρισα να κοιτάξω ασυναίσθητα το ρολόι. Έγραφε 2:22…
– Και μετά;
– Μετά ένα Φως άρχισε να αναβοσβήνει πάνω αριστερά στο ταβάνι του δωματίου. Ήταν λευκόχρυσο. Εστίασα σε αυτό. Ένιωσα να με αγκαλιάζει. Ευχαρίστησα Εσένα και το Δημιουργό για αυτή την εμπειρία, την συνειδητοποίηση και το Δώρο που μου έφερε. Και με την ενέργεια του Φωτός να με περιβάλλει αποκοιμήθηκα…
– Άκουσε με… Μην περιμένεις ποτέ οι άλλοι να φερθούν όπως φέρεσαι εσύ. Έχεις επιλέξει την Ειλικρίνεια και την Επικοινωνία γιατί μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον χωρίς επικοινωνία… Και αυτό σου δημιούργησε την αβεβαιότητα, για την επόμενη στιγμή, για την επόμενη μέρα. Και επέλεξες κάποια στιγμή, πριν χρόνια, πως θες να είσαι Ειλικρινής, πως θες να επικοινωνείς την Αλήθεια σου. Επέλεξες το “δύσκολο” δρόμο της Ειλικρίνειας, αντιμετωπίζοντας την οποιαδήποτε κατάσταση δημιουργείται και συζητώντας την με τον άνθρωπο που εμπλέκεται, απευθείας. Στην αρχή το έκανες με κάπως ωμό τρόπο, αλλά στην πορεία βρήκες τις ισορροπίες σου και πλέον, μιλάς και επικοινωνείς μέσω της Αγάπης.
Έχεις επιλέξει στον Άλλον να μιλάς και να του λες ποια είναι τα παράπονα σου. Το δηλώνεις σε κάθε νέα σχέση που κάνεις. Το επαναλαμβάνεις όποτε μπορείς στους ανθρώπους σου και στους ανθρώπους που έρχονται κοντά σου. Και τους ζητάς να είναι Ειλικρινείς και εκείνοι, στο βαθμό που μπορούν και όπως μπορούν να βρουν έναν τρόπο να σου πουν αυτά που μέσα τους νιώθουν. Αλλά αυτό μην το περιμένεις από όλους τους ανθρώπους που έρχονται κοντά σου. Ναι, θα υπάρξουν και εκείνοι που έχουν επιλέξει, γιατί αυτό τους εξυπηρετεί, να πάνε και να μιλάνε σε άλλους, φοβούμενοι την απευθείας αντιμετώπιση της κατάστασης, του παραπόνου, μη συνειδητοποιώντας ότι αυτό που κάνουν δεν βασίζεται σε κίνητρα αγνά και πως δεν βοηθά κανέναν να εξελιχθεί.
Εσύ, παρόλα αυτά έχεις δηλώσει, χωρίς να κρίνεις, πως αυτούς τους ανθρώπους δεν του θες στη ζωή σου. Οπότε, φεύγουν, αφήνοντας χώρο σε άλλους, με τους οποίους βρίσκεσαι στην ίδια ή σχεδόν ίδια δόνηση να έρθουν κοντά σου. Οπότε, μην λυπάσαι για κάτι το οποίο ζήτησες, πριν χρόνια…
– Σε αυτή εδώ την παραλία… του είπε και ξεκίνησε να κλαίει. Θυμάμαι. Είχα βαρεθεί τότε να μην έχω ανθρώπους γύρω μου με τους οποίους μπορούσα να επικοινωνήσω την Αλήθεια μου και εκείνοι την δική τους. Και είχα αυτή ακριβώς την επιθυμία και εξακολουθώ να την έχω. Γιατί στην τελική, μόνο όταν έρθει κάποιος να μου μιλήσει, μπορώ να αλλάξω και να εξελιχθώ εγώ, αυτός και η σχέση μας… Σε ευχαριστώ Αρχάγγελε μου… Σε ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι…
– Ας μείνουμε και άλλο εδώ… του είπε…
– Φυσικά…
Και πέταξε επάνω της μία χούφτα από την Αφθονία του Ωκεανού… Ώρα για παιχνίδι, της είπε…
Και εκείνη δεν έχασε λεπτό… Σηκώθηκε πάνω και ξεκίνησαν να ρίχνουν νερό ο ένας επάνω στον άλλον. Αμέσως και άλλοι Άγγελοι και Αρχάγγελοι ήρθαν κοντά τους… Και μία μέρα γεμάτη παιχνίδι, Χαρά, Γέλια και Ανεμελιά είχε ξεκινήσει…
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως
