Ήρθε κοντά της… Την πήρε μία ζεστή αγκαλιά και την φίλησε στο κεφάλι…
– Μην με αφήσεις από την αγκαλιά σου, του είπε.
– Είμαι πάντα δίπλα σου, της απάντησε με την χαμηλόφωνη, γεμάτη σιγουριά φωνή του.
Και έμειναν εκεί, αρκετή ώρα μέχρι που εκείνη του μίλησε ξανά…
– Επιθυμώ να απελευθερωθώ από το φόβο. Δεν μπορώ να κάνω βήμα. Τον νιώθω να με παρακολουθεί, να παραμονεύει και πάντα να με κρατά πίσω. Σε παρακαλώ, βοήθησε με…
– Καθώς επιμένεις το φόβο να κοιτάς, του επιτρέπεις να υπάρχει, του δίνεις μορφή και δύναμη… Όσο αντιστέκεσαι σε κάτι, αυτό επιμένει… Και εσύ επιχειρείς να προχωρήσεις και αισθάνεσαι ότι ο φόβος σου έχει τραβήξει ενέργεια και ξεκινάς να ζεις μέσα από την προοπτική του τελικά… Η Αλήθεια όμως διαφέρει…
– Τι εννοείς; τον ρώτησε απορημένη.
Δεν της απάντησε, απλά την πήρε στην αγκαλιά του και πέταξαν ψηλά, μέσα στο Σύμπαν, προς εκείνο το δυνατό, καθαρό Φως που τους καλούσε κοντά του… σαν μαγνήτης… και ταξίδεψαν προς τα εκεί και έγιναν ένα μαζί του… Τα πάντα ήταν λευκόχρυσα και η ενέργεια απλά μαγική… σε προκαλούσε να μείνεις εκεί και να την απολαύσεις όσο περισσότερο μπορούσες… Περπατούσε εκεί ανάμεσα στα σύννεφα και κάπου εκεί σε μια μεριά, καθόταν ο φόβος… Πήγαν προς το μέρος του και κάθισαν μαζί του… Εκείνη, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο φόβος…
Τον κοίταξε κατάματα, θύμωσε, του φώναξε, αλλά εκείνος εξακολουθούσε και καθόταν εκεί, αμίλητος, ανέκφραστος… τον παρατήρησε καλύτερα… είχε τη μορφή της. Πώς γίνεται αυτό; τον ρώτησε. Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση. Ο φόβος καθόταν εκεί και απλά την κοιτούσε…
Σηκώθηκε και πήγε να φύγει και ενώ έκανε τα πρώτα βήματα, κάτι την γύρισε πίσω. Είσαι εσύ που με κρατάς, του φώναξε δυνατά. Γιατί; Γιατί μου το κάνεις αυτό; Τι νομίζεις ότι πετυχαίνεις; Επιθυμώ να ζήσω. Επιθυμώ να προχωρήσω. Άφησε με, του έλεγε και έκλαιγε.
Ο φόβος, έσκασε απλά ένα χαμόγελο και με απαλή φωνή της αποκρίθηκε…
– Φύγε…
Εκείνη ξαφνιάστηκε… Τι; τον ρώτησε…
– Φύγε… Τι περιμένεις; Φύγε…
Και σηκώθηκε και πάλι να φύγει μακρυά του… τώρα λες και τα κατάφερνε. Αλλά όχι… ένιωσε ξανά μία ενέργεια να την τραβά πίσω και βρέθηκε για ακόμη μία φορά να κάθεται απέναντι από το φόβο και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ… Ένιωθε τόσο στεναχωρημένη… Απλά καθόταν εκεί με το κεφάλι κάτω και ξαφνικά άκουσε το φόβο να της μιλά…
– Δεν μπορείς χωρίς εμένα…
Σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε απορημένη. Τι είναι αυτά που λες; τον ρώτησε.
– Φοβάσαι χωρίς εμένα. Έχεις μάθει να ζεις με εμένα και μου έχεις δώσει τόσες πολλές μορφές. Φοβάσαι τη μοναξιά, τη δέσμευση, την αποτυχία, την αρρώστια, το θάνατο, τη φτώχεια, τα πολλά χρήματα… Φοβάσαι να προσπαθήσεις… Φοβάσαι ότι δεν ελέγχεις τις καταστάσεις και τα αποτελέσματα αυτών που ζεις και κάνεις σενάρια. Φοβάσαι να πετύχεις, φοβάσαι την κριτική των άλλων. Αλήθεια; Πότε ένιωσες πραγματικά σίγουρη για τον εαυτό σου, ώστε η κριτική των άλλων να μην σε επηρεάσει καν; Λες, ότι δεν θες να ζεις άλλο με το φόβο και πως επιθυμείς να προχωρήσεις. Σήκω και προχώρα… Αλλά άκουσε με… Θες και ζεις μαζί μου. Όποιος είναι σίγουρος για την επιθυμία του και για το Ποιος πραγματικά Είναι, τίποτα δεν είναι αρκετό για να τον σταματήσει. Ποιος άνεμος μπορεί να δαμαστεί; Ποιος φόβος είναι ικανός να καθηλώσει έναν άνθρωπο μπροστά στη λαχτάρα και το καρδιοχτύπι για την υλοποίηση ενός ονείρου; Θες και μένεις εδώ. Δεν είμαι εγώ που σε κρατώ. Εσύ είσαι που μένεις μαζί μου.
Εκείνη απλά τον κοιτούσε… τα λόγια του σαν σίφουνας έπεφταν πάνω της… είχε βουρκώσει… και ο φόβος συνέχισε να της μιλά…
– Σου παρέχω προστασία και ασφάλεια. Κάνω το ένστικτο σου να λειτουργεί. Είμαι το ένστικτο σου που σου μιλά, δίνοντας σου καθοδήγηση. Σε αποτρέπω από το να ακολουθήσεις τον έναν δρόμο και να πάρεις μία άλλη κατεύθυνση. Σε βοηθώ να τοποθετηθείς απέναντι στα όνειρα σου, τις επιθυμίες σου και αυτά που σου συμβαίνουν και να αποφασίσεις Ποιος Είσαι, τι πραγματικά επιθυμείς, πόσο το επιθυμείς και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να φτάσεις εκεί. Είμαι δίπλα σου και όχι απέναντι σου. Δεν είμαι φόβος. Είμαι δώρο. Δεν είμαι εδώ για να σε φοβίσω. Είμαι εδώ για να σου υποδείξω εάν και πόσο ευθυγραμμισμένη είσαι με την Αγάπη, με την Θεϊκή σου δύναμη και δυναμική, τα όνειρά σου, την επιθυμία σου. Μην με πολεμάς. Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω. Αγκάλιασε με και θα φύγω. Είμαι εδώ και σε Αγαπώ. Εσύ; Μπορείς να με αγαπήσεις;
Πέρασαν λίγα λεπτά… ίσως και όχι… τι σημασία είχε; Εκεί πάνω δεν υπάρχει χρόνος… Και ο φόβος συνέχισε να της μιλά…
– Ξέρεις ποιο είναι το θέμα; Ότι γνωρίζω καλύτερα από εσένα πόσο πολύ επιθυμείς αυτό που έχεις ονειρευτεί. Γιατί όσο περισσότερο θες κάτι, τόσο περισσότερο φοβάσαι, τόσο περισσότερο αντιστέκεσαι και φτάνεις στο σημείο να φοβάσαι να θες. Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να συνειδητοποιήσεις και να προχωρήσεις προς την Δημιουργία μίας Ζωής, χωρίς φόβους. Τι λες; Πάμε προς το όνειρο;
Δεν περίμενε καμία απάντηση… αντιθέτως, σηκώθηκε και της άπλωσε το χέρι… Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ήδη στεκόταν όρθιος και της χαμογελούσε… Και εκείνη, σηκώθηκε μουδιασμένη από τις αλήθειες που είχε ακούσει, σκούπισε τα μάτια της και έπιασε τον φόβο μαλακά… Εκείνος της χαμογέλασε…
– Επιτέλους, της είπε. Έχεις και εμένα στο πλευρό σου τώρα πια… Είσαι έτοιμη, προς το όνειρο να πας…
Και εκεί μπροστά τους, ένα σκηνικό φωτίστηκε… Είδε τον εαυτό της, στο μέλλον, τις πιθανές εκδοχές του ονείρου της να ξετυλίγονται μπροστά της και τον φόβο μαζί με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να την παροτρύνουν να κατευθυνθεί προς τα εκεί, δίνοντας της συμβουλές λογιών λογιών… Τα πάντα είχαν ήδη στηθεί και περίμεναν εκείνη, να κάνει την επιλογή… Ήξερε τι επιθυμούσε… Και κατευθύνθηκε προς τα εκεί… Ήταν Ελεύθερη πια και έτοιμη να ζήσει…
Namaste
Αρχάγγελος Μιχαήλ
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως
