– Κάποτε ήμουν και εγώ ένα παιδί μικρό. Ζούσα ανέμελα. Ζούσα χωρίς να σκεφτώ τι ήταν σωστό και τι όχι. Χωρίς να φιλτράρω τις σκέψεις μου. Έπαιζα από την Καρδιά μου! Την κάθε μέρα την ζούσα σαν να ήταν η πρώτη φορά! Δεν γνώριζα τι σημαίνει ρουτίνα, καθημερινότητα, άγχη, κούραση. Ήμουν γεμάτο ενέργεια! Ρουφούσα την ζωή, χωρίς φόβο και ανησυχία για το αύριο.

– Τι άλλαξε?

– Μεγάλωσα. Αυτό άλλαξε. Μεγάλωσα.. και αυτό το παιδί, κρύφτηκε πίσω από τα “όχι”, τα “μην”, τα “δεν”, τα “μην το κάνεις αυτό” και ξέχασα πόσο ευτυχισμένο ήμουν. Τώρα Ζω δουλεύοντας, για να καλύψω τις υποχρεώσεις μου, περιμένοντας την ημέρα των γενεθλίων μου, τα Χριστούγεννα, κάποιες αργίες και τις διακοπές για να νιώσω λίγο από την ανεμελιά που βρίσκεται θαμμένη μέσα μου.

– Θες να το αλλάξεις αυτό?

– Ναι. Θέλω. Αλλά πως?

– Κλείσε τα μάτια! Φέρε στην εικόνα του μυαλού σου, εκείνο το μικρό παιδί, που έπαιζε ανέμελο στις αλάνες. Που έτρεχε ανέμελο τα καλοκαίρια στα χωράφια με την γιαγιά, τον παππού. Που έπαιζε κρυφτό, κυνηγητό με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς. Που κολυμπούσε και έπαιζε στην αμμουδιά. Το βλέπεις?

– Ναι.

– Ωραία. Πήγαινε κοντά του και παίξε μαζί του! Παίξε σαν να είσαι πάλι 5 χρονών! Γέλα με την ψυχή σου! Γέλα δυνατά! Κυλίσου μέσα στους αγρούς. Κάνε ό,τι έκανες και τότε!

– Μ’αρέσει! Αυτό θέλω! Έτσι θέλω να ζω!

– Μπορείς! Πίστεψέ με μπορείς! Κάθε μέρα να αναζητάς μέσα σου, εκείνο το μικρό παιδί! Δεν χρειάζεται να πας διακοπές για να νιώσεις χαλαρός. Δεν χρειάζεται να πας διακοπές για να νιώσεις και να δείξεις την Αγάπη που έχεις στον σύντροφό σου, στους φίλους σου, στην οικογένειά σου. Στην καθημερινότητά σου, παίξε, χόρεψε, γέλασε! Σαν τότε. Που δεν σε ένοιαζε ποιος σε κοιτάει. Σαν τότε που ζούσες μόνο για σένα!

– Και τα προβλήματα? Οι δυσκολίες?

– Τα προβλήματα… οι δυσκολίες… Θεωρείς πως σαν παιδί δεν είχες προβλήματα?

– …

– Είχες. Ήθελες να σε Αγαπούν, να σε Αποδέχονται, άλλα παιδιά σου έπαιρναν τα παιχνίδια σου, και εσύ έκλαιγες γιατί τα ήθελες πίσω. Οι γονείς σου, σου μαθαίνανε τι σημαίνει μοιράζομαι.. αλλά, εσύ, απλά ήθελες τα παιχνίδια σου πίσω. Αυτά ήταν τα δικά σου προβλήματα, και για εκείνη την ηλικία ήταν σημαντικά. Αλλά ξέρεις τι έκανες? Τα ξεπερνούσες γρήγορα. Χωρίς να τα αναλύεις ξανά και ξανά στο μυαλό σου. Έδινες έμφαση στις χαρές της ζωής, και όχι στα προβλήματά σου. Αυτό κάνε και τώρα! Δώσε σημασία στην Ζωή! Η Ζωή σου δεν είναι τα προβλήματα και οι δυσκολίες που έχεις. Είναι όλα τα υπόλοιπα που χάνεις! Γι’αυτό σου λέω. Παίξε με το παιδί που κρύβεις μέσα σου. Αυτό το παιδί, θα σου μάθει, και θα σου θυμίσει τι πραγματικά σημαίνει ζωή!

– Σε ευχαριστώ… Σε αγαπώ!

– Και εγώ σε αγαπώ! Τώρα και Πάντα!

Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως