Κάνω διαλογισμό μπροστά σε έναν καθρέφτη… Μόλις ανοίγω τα μάτια μου αντικρίζω το πιο σπουδαίο…!

Έναν Υπέροχο Δημιουργό να με κοιτά και να τον κοιτώ! Μένω στη Σιωπή και τον Παρατηρώ, με μεγάλη προσοχή…! Παρατηρώ την κάθε λεπτομέρεια…!

Εκφράζω την Ευγνωμοσύνη μου σε Αυτόν! Του λέω με μεγάλη Περηφάνια: “Είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί”. Ερωτεύομαι τα μάτια και το βλέμμα αυτής της Ψυχής! Ερωτεύομαι την κάθε σπιθαμή αυτού του Ιερού σώματος! Αγαπώ αυτόν τον Ιερό άνθρωπο χωρίς όρους και όρια…

Του λέω:

Σε Αγαπώ τη στιγμή των μεγαλύτερων σου φόβων και τη στιγμή της πιο αξιομνημόνευτης σου Επιτυχίας!
Σε Αποδέχομαι για τα “χειρότερα” σου “λάθη” και τα πιο Σπουδαία σου “σωστά”.
Σε Αναγνωρίζω! Σε κοιτώ πραγματικά και ουσιαστικά! Σε βλέπω Αληθινά!

Σε Αγαπώ δίχως όρους… Δίχως όρια…
Σε Αγαπώ Όποιος και αν Είσαι!
Σε Αποδέχομαι ό,τι και αν έχεις κάνει…!

Η Αγάπη και η Αποδοχή άνευ όρων και ορίων είναι ίσως το πιο σπουδαίο Δώρο που θα μπορούσες να κάνεις ποτέ στον Εαυτό σου!

Εξάλλου αυτό Είσαι… Μία εκδήλωση της άνευ όρων και ορίων Αγάπης του Δημιουργού!

Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως