– Είναι φορές που στεκόμαστε μπροστά σε καταστάσεις, γεγονότα και ανθρώπους και αναρωτιόμαστε τι να κάνουμε… Πώς να φερθούμε… Πώς να δράσουμε… Τι να πούμε… Διλήμματα που γεννιούνται και εκδηλώνονται με τη μορφή άγχους και κάνουν το στομάχι να γίνεται κόμπος, το κεφάλι να βουίζει από τις σκέψεις και να γίνεται βαρύ…
Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις;
– Εύκολο…
– Εύκολο; Όλα εύκολα είναι για Εσένα Αρχάγγελε μου Γαβριήλ, του είπε χαμογελώντας του…
– Κάνε την μαγική ερώτηση… Ποια θα ήταν η απόφαση της Αγάπης τώρα; Τι θα ήταν αυτό που θα έκανε η Αγάπη τώρα; Και μείνε στη Σιωπή… Και λάβε την απάντηση σου… Και πράξε ανάλογα…
Είδες; Εύκολο ήταν τελικά…
– Ε…! όχι και τόσο… για μισό λεπτάκι… Και πώς ξέρω πως αυτό που εγώ αποκαλώ, θεωρώ και εκλαμβάνω σαν Αγάπη είναι αυτό που αποκαλεί, θεωρεί και εκλαμβάνει σαν Αγάπη και ο Άλλος;
– Αντιλαμβάνομαι την ανησυχία σου και τις αμφιβολίες σου… Θα σου εξηγήσω… Αλλά όχι εδώ… Τώρα χρειάζεται μία ανώτερη οπτική… Ήρθε η στιγμή για ένα ταξίδι…
– Θα πετάξουμε;
– Ναι! Στο πιο παχουλό, αφράτο και κατάλευκο σύννεφο… Δίπλα στους γλάρους που πετάνε χαρούμενοι πάνω από την καταγάλανη θάλασσα… ανέμελοι… ελεύθεροι…
– Φύγαμε…
Και έτσι έγινε… Βρήκαν το πιο αφράτο σύννεφο και στρογγυλοκάθησαν εκεί…
– Πες μου, είπε στον Αρχάγγελο…
– Μην γίνεσαι ανυπόμονη… Εκμεταλλεύσου λίγο τη στιγμή… Εκμεταλλεύσου τον χρόνο που Δημιουργήσατε και απόλαυσε αυτό που κοιτάς από ψηλά… Συνδέσου με την Ομορφιά… Η Ομορφιά είναι το μονοπάτι που οδηγεί στο Θεό, γιατί Ανυψώνει στην μέγιστη δόνηση την ενέργεια των πραγμάτων, των ανθρώπων… Καθώς συνδέεσαι με την Ομορφιά, μπορείς να δεις και να νιώσεις τη ροή της ενέργειας που κυλά ανεμπόδιστα και σε ανεξάντλητες ποσότητες κατευθείαν από τον Ουρανό… Από εκεί να αντλείς πάντα την ενέργεια σου… Από το Θεό και ο τρόπος για να το κάνεις αυτό με ευκολία είναι να επικαλεστείς, να αναζητήσεις, να αναγνωρίσεις και να συνδεθείς με την Ομορφιά…
Και έτσι έμειναν στη Σιωπή… Παρατηρώντας… Την Ομορφιά…
– Αυτό είναι… Νιώθεις την αλλαγή στην ενέργεια σου καθώς το μόνο που κοιτάς είναι η Ομορφιά γύρω σου;
– Ναι!
– Αυτή τη δόνηση χρειάζεται να κρατάς πάντα ζωντανή μέσα σου, για να μπορείς να κάνεις τη Ζωή να κυλά Αρμονικά, Ήρεμα, Γαλήνια…
Και τώρα στο θέμα μας… Τώρα είσαι έτοιμη να ακούσεις και να νιώσεις την Αλήθεια μέσα σου…
Η Αγάπη πάντα εξελίσσει, γλυκό μου παιδί. Η Αγάπη πάντα κάνει τους ανθρώπους και τα πράγματα να δείχνουν Όμορφα… Αναδεικνύει την Ομορφιά που το κάθε τι κρύβει μέσα του… Η Αγάπη πάντα διευρύνει… Η Αγάπη κλείνει τα κενά… Η Αγάπη κολλάει… Η Αγάπη ανυψώνει… Η Αγάπη μεταμορφώνει… Η Αγάπη δεν θα έκανε για τον Άλλον κάτι το οποίο δεν θα έκανε για τον ίδιο της τον Εαυτό…
Κάνεις στους Άλλους αυτά που κάνεις σε Εσένα… Αγαπημένο μου παιδί, άλλαξε… Κάνε στους Άλλους αυτά που θα έκανες για Εσένα, σε Εσένα… Αυτό σε βοηθά να ανυψώσεις και να αντικαταστήσεις οποιαδήποτε λέξη, πράξη, κίνηση, σκέψη που χρησιμοποιείς για να μιλήσεις, να χαρακτηρίσεις και να εκδηλώσεις τον Εαυτό σου… Γιατί κάνοντας το αυτό, μετά θα μπορείς με τον ίδιο ανυψωμένο τρόπο να δοθείς, να δώσεις τον Εαυτό σου στους Άλλους… Γιατί στους Άλλους θα δεις Εσένα!
– Μην κάνεις στους Άλλους αυτό που δεν επιθυμείς να σου κάνουν…
– Σωστά… Κάνε στους Άλλους αυτό που θα επιθυμούσες να σου κάνουν, αυτό που επιθυμείς να κάνεις σε Εσένα…
– Είναι μαγικό…
– Ναι! Είναι…! Και τώρα σε ρωτώ… Ποια θα ήταν η απόφαση της Αγάπης τώρα; Τι θα ήταν αυτό που θα έκανε η Αγάπη τώρα;
– Η Αγάπη…
– Ναι…;
– Μην γίνεσαι ανυπόμονος, του είπε γελώντας δυνατά…
– Έτσι… Πάντα να συνδέεσαι με τη Χαρά και πάντα να κρατάς τις δονήσεις σου υψηλές… Πες μου τώρα, γλυκό μου παιδί…
– Η Αγάπη θα αγκάλιαζε τον κάθε φόβο του Άλλου… Η Αγάπη δεν θα χρησιμοποιούσε καμία λέξη ή πράξη που θα μπορούσε να κάνει τον Άλλον να πληγωθεί ή να στεναχωρηθεί… Και εάν τελικά ο Άλλος πληγωνόταν ή στεναχωριόταν, θα πήγαινε κοντά του, γνωρίζοντας πως το αρχικό κίνητρο δεν ήταν να τον πληγώσει και θα άνοιγε τα φτερά της, αγκαλιάζοντας τον…! Θα γινόταν Συμπόνια, Εν – συναίσθηση βοηθώντας τον Άλλον να κατανοήσει το Θησαυρό, την Ευλογία και μετά θα τον έπαιρνε από το χέρι και Μαζί, θα πορευόντουσαν μέσα στο Φως, γιατί θα γνώριζαν πως Είναι το Φως!
– Εξαιρετικά…!
– Ναι… Αλλά τι γίνεται όταν οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να πειράξουν τον Άλλον;
– Γιατί να υπάρχει η ανάγκη για να συμβεί αυτό; Ποιες αμυντικές σκέψεις υπάρχουν μέσα στον Άλλον ή σε Εσένα, που σας ωθούν να χρησιμοποιήσετε λέξεις με αρνητική χροιά για να πειράξετε τον Άλλον;
– Μα… τα πάντα είναι ουδέτερα… έτσι δεν είναι;
– Ισχύει… Μπορείς όμως κάθε στιγμή να επιλέγεις να πειράξεις κάποιον χρησιμοποιώντας λέξεις που δονούνται στις υψηλότερες κλίμακες της Αγάπης, γιατί η Αγάπη είναι το Πείραγμα και οδηγεί στην Δημιουργία του γέλιου, της ανεμελιάς… Σαφώς μπορείς να κάνεις και το αντίθετο χρησιμοποιώντας λέξεις λιγότερο Λαμπερές, αλλά σε τι θα σε εξυπηρετούσε αυτό;
– Πόσες λέξεις έχουν ειπωθεί, και μετά ήρθε η απάντηση, ότι “πλάκα σου έκανα”, σε “πείραζα”…
– Γιατί; Δες πίσω από τις λέξεις… Γιατί να επιλέξει κάποιος να το κάνει αυτό;
– Γιατί αμύνεται…
– Ακριβώς… αμύνεται από την οικειότητα με την οποία δεν νιώθει καλά, αμύνεται από την Αγάπη που ρέει και με την οποία νιώθει ανασφάλεια. Αμύνεται από τα συναισθήματα του, τα οποία του είναι άγνωστα ή τον κάνουν να επιθυμεί να κρυφτεί σαν ένα μικρό παιδί που είπε για πρώτη φορά του ποίημα του και ένιωσε ντροπή…
Οι λέξεις εκπέμπουν ενέργεια σε μία συγκεκριμένη συχνότητα… Είναι μερικές φορές περιοριστικές, αλλά είναι ένας από τους τρόπους που η Ψυχή μπορεί να εκφραστεί… Εφόσον έχεις επιλέξει να λειτουργείς μέσω της Αγάπης και σε ευθυγράμμιση με την Ψυχή, πώς επιλέγεις να χρησιμοποιείς το λόγο σου; Ποιες λέξεις επιλέγεις για να επικοινωνήσεις την Αλήθεια σου; Πώς επιλέγεις να μιλήσεις για όλα αυτά που Είσαι; Γιατί οτιδήποτε τοποθετείτε μετά το Είμαι, το Είσαι, Είναι ο Θεός σε κίνηση…
Αλλά μάθε πάντα να κοιτάς πίσω από τις λέξεις που ο Άλλος χρησιμοποιεί και τότε θα δεις την πιο γλυκιά του Αλήθεια… όποια και αν είναι αυτή… και τότε θα γίνεις Συμπόνια, Σεβασμός και όντως στο άκουσμα αυτής της λέξης, θα νιώσεις ουδετερότητα… εάν νιώσεις πως σε ενοχλεί, κοίταξε το… άλλαξε ό,τι χρειάζεται και κοίτα ξανά τον Άλλον… Δες την Αλήθεια του…
Και μετά ρώτα μέσα σου… Πώς θα επέλεγε τώρα να μιλήσει, να απαντήσει, να πράξει, να δράσει η Αγάπη;
– Η Αγάπη… πάντα προστατεύει… ποτέ δεν κάνει κάτι με σκοπό να πληγώσει, να πικράνει, να μειώσει, να υποτιμήσει, να στεναχωρήσει, να υποβιβάσει, να θίξει τον Άλλον… Όλα αυτά ανήκουν στο πεδίο του φόβου…
Στην ιδέα και μόνο ότι ο Άλλος μπορεί να νιώσει κάτι από τα παραπάνω, η Αγάπη αναθεωρεί και συνειδητά επιλέγει λέξεις υψηλού κραδασμού και πράξεις που εκπέμπουν Φως… Ραίνει τις λέξεις της και τις πράξεις της με Ειρήνη και μετά τις προσφέρει, σαν Δώρα… Καθώς το κάνει αυτό στέλνει κύματα ενέργειας στον Άλλον και τον βοηθά μέσω της Διαύγειας και της Έμπνευσης να συνδεθεί με την Αλήθεια του μέσω υψηλότερων συχνοτήτων…
– Ο φόβος ανήκει μέσα στο πεδίο της Αγάπης… Είναι αυτό που η Αγάπη δεν είναι… Το χρειάζεστε ακόμα και αυτό, αλλά σαν τον Φάρο για να οδηγήσετε τον Εαυτό σας, άρα και τους Άλλους… Πίσω…! Στο Φως…! Πίσω…! Στην Αγάπη…! Πίσω…! Στον πραγματικό σας Εαυτό…! Πίσω…! Στο Θεό…!
– Ξέρω… Πλέον ξέρω τι θα έκανε η Αγάπη κάθε στιγμή…
– Πήγαινε λοιπόν τώρα, εκεί έξω, και πράξε… Γίνε η εκδήλωση της Αγάπης σε κάθε ιερή και χρυσή στιγμή του τώρα σου, με όποιον βρεθεί στο δρόμο σου…
Γιατί όλες αυτές οι φιλικές αδελφές ψυχές σε βοηθούν, να εκδηλώσεις, να νιώσεις, να βιώσεις όλα αυτά που στο πεδίο του απόλυτου γνωρίζεις ότι Είσαι! Είστε όλοι Συν – Δημιουργοί, που καθοδηγείτε ο Ένας τον Άλλον, Δημιουργώντας κάθε στιγμή Ζωή!
– Είμαστε όλοι Ένα…
– Φυσικά… Αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο θα μιλήσουμε την επόμενη φορά… Τώρα απλά συνδέσου με την Αγάπη… Συνδέσου με την Ομορφιά… Και απόλαυσε…!
Και την πήρε αγκαλιά και έκαναν μία βουτιά μέσα στη δροσερή θάλασσα, κολύμπησαν με τα δελφίνια, χαιρέτησαν τις γοργόνες, πλατσούρισαν σαν δύο μικρά ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά και “κουρασμένοι” πια κάθισαν στην ακροθαλασσιά…
Και τότε ήταν που συνειδητοποίησε κάτι… Καθόντουσαν στην ίδια αμμουδιά που πριν λίγα χρόνια έψαχνε απεγνωσμένα το Θεό… Και τώρα, μέσα σε λίγα χρόνια όλα είχαν αλλάξει… Καθόταν εκεί μαζί Του, αγνάντευαν το Μέλλον, γελούσαν και μαζί σαν Τέλειοι Συν- Δημιουργοί αποφάσιζαν για την πιο Παραμυθένια και Λαμπερή Ζωή που εξελισσόταν σε αυτή την ιερή και χρυσή στιγμή του τώρα…!
Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως
