– Τι όμορφη λέξη η Συγχώρεση! Τι ωραία δόνηση! Συμφωνείς;
– Μμμμ….Ναι. Αλλά τι γίνεται αν δεν μπορώ να συγχωρέσω κάποιον;
– Να σε ρωτήσω. Μήπως γίνεσαι ή είσαι πολύ σκληρός με τον εαυτό σου;
– Ε… όχι… Γιατί το ρωτάς αυτό;
– Γιατί στην πραγματικότητα τον εαυτό σου δεν μπορείς να συγχωρέσεις.
– Νομίζω πως δεν καταλαβαίνω.
– Θες να σκεφτείς ένα περιστατικό για να το εξηγήσουμε;
– Αδυνατώ να διαλέξω μόνο ένα. Ας πούμε μία παρεξήγηση με έναν φίλο, τον σύντροφο, τον εργοδότη, τη μαμά, τον μπαμπά.
– Ωραία! Όταν συμβαίνει κάτι και θυμώνεις, εκνευρίζεσαι και βγαίνεις από το κέντρο σου με κάποιον άνθρωπο, σημαίνει πως σου καθρέφτισε μία πτυχή του εαυτού σου. Με άλλα λόγια σου καθρεφτίζει ένα εσωτερικό σου τραύμα. Όταν αδυνατείς να τον συγχωρέσεις είναι σαν να αρνείσαι να παραδεχθείς τι πραγματικά έχει συμβεί. Απλά δεν θες να δεις πίσω από το πέπλο.
– Δηλαδή πάλι εγώ φταίω;
– Πρόσεξέ με. Δεν σε κρίνω. Πάρε τον χρόνο σου. Κανείς δεν σου είπε να τα κάνεις όλα τώρα. Και εξάλλου γνωρίζεις πως πάνω από τα σύννεφα οι λέξεις φταίω, σωστό, λάθος δεν υπάρχουν.
Απλά σου ζητώ να πάρεις τον χρόνο σου και να σκεφτείς! Μπορεί η παρεξήγηση να δημιουργήθηκε, αλλά αυτός ο άνθρωπος για σένα είναι ένας Δάσκαλος! Σε βοηθάει να γνωρίσεις ποιος είσαι και να γίνεις αυτός που θες να είσαι!
– Ναι. Αλλά με πλήγωσε.
– Πως μπορεί να σε πλήγωσε όταν εσύ είσαι ο μόνος Δημιουργός της ζωής σου; Εξήγησε μου, πως γίνεται αυτό. Κανείς δεν έχει την δύναμη να σε πληγώσει, ούτε να σε θυμώσει, ούτε να σε εκνευρίσει! Μονάχα εσύ! Απλά σου καθρέφτισε ένα δικό σου τραύμα. Απλά στην πράξη του, είδες και αναγνώρισες κάτι δικό σου το οποίο μάλλον δεν σου άρεσε. Μείνε εκεί σε παρακαλώ.
– Μένω… Άρα τώρα καλούμαι για άλλη μία φορά να γίνω παρατηρητής.
– Ακριβώς.
– Ουφ. Νομίζω πως κουράστηκα.
– Και εγώ τι κάνω εδώ; Μου λες; Άστο για σήμερα. Έτσι όπως έχεις κλειστά τα μάτια, έλα να ταξιδέψουμε. Θες;
– Ναι. Κάπου που όλοι είμαστε ευτυχισμένοι, αγαπημένοι!
– Φύγαμε! Σε κρατώ. Είσαι ασφαλής!
Ταξιδεύοντας του λέω…
– Ξέρεις; Σκέφτομαι αυτά που μου είπες.
– …
– Παρατηρώντας και αναλύοντας τι έχει συμβεί αναγνωρίζω το ποιος είμαι! Αναγνωρίζω αν αυτό που υπάρχει μέσα μου είναι δικό μου, ή μία παλαιά εγγραφή από κάποιον δικό μου άνθρωπο. Οπότε, μπορώ απλά να βάλω την πρόθεση να συγχωρέσω όποιον μου πέρασε αυτή την εγγραφή.
– Σωστά!
– Και αν κάτι δεν μου αρέσει μπορώ να το αλλάξω και να γίνω ο άνθρωπος που επιθυμώ!
Επίσης, αυτό που καταλαβαίνω είναι πως λέγοντας Συγχώρεση εννοούμε Κατανόηση, Αναγνώριση, Ενδοσκόπηση, Αγκάλιασμα, Εξέλιξη, Πρόοδο και περισσότερο χώρος για Φως και Αγάπη!
– Ναι γλυκό μου παιδί!
– Γιατί όταν γίνω παρατηρητής και ανακαλύψω γιατί με ενόχλησε η πράξη του άλλου ανθρώπου, θα μπορώ να με αγκαλιάσω παραπάνω και τον άνθρωπο που το “προκάλεσε” επίσης. Και μετά θα είμαι σε θέση αντί να χρειάζεται να συγχωρέσω, να ευχαριστήσω!
– Σωστά. Να σου πω και ένα “μυστικό”; Όταν συγχωρείς κάποιον, αυτή σου η πράξη, η Συγχώρεση γυρίζει πάνω σου σε μορφή Ευλογίας! Να το θυμάσαι πάντα αυτό!
Και επίσης κάτι ακόμα. Πάντα να συγχωρείς στο βαθμό που μπορείς! Και να θυμάσαι πως πάντα υπάρχει χώρος για περισσότερη συγχώρεση! Γιατί όσο περισσότερο δουλεύεις με τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο θα μπορείς να κατανοείς, και να αγκαλιάζεις! Εσένα και κατ’ επέκταση και τους άλλους ανθρώπους!
Είδες λοιπόν τι όμορφη δόνηση κρύβει μέσα της η λέξη Συγχώρεση;
– Είδα! Να σου πω και εγώ ένα μυστικό;
– Φυσικά…
– Σε Αγαπώ!
– Και εγώ σε Αγαπώ!

Και έτσι αγκαλιασμένοι, συνεχίσαμε να πετάμε ανάμεσα στα σύννεφα, τα πουλιά και τους υπόλοιπους Αγγέλους!

Αγάπη και Φως

Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως