Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

92f3b72057b3b5e166363fda6d6b3cc6_XL

Ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του ιστορία… άκουσε τον…

Λένε, να φροντίζουμε με τις πράξεις μας και το λόγο μας να γινόμαστε το κίνητρο και ένα λαμπερό μήνυμα για τους συνανθρώπους μας, με κάθε ευκαιρία…
Πάντα μου άρεσε αυτή η ιδέα, γιατί δίνει στην κάθε ημέρα και στην κάθε πράξη μία δυναμική… Δίνει Ελπίδα… Δίνει χρώμα…

Σήμερα, η μέρα μου απαιτούσε να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας για κάποιες δουλειές. Αφού τις τελείωσα, σκέφτηκα να κάνω και μία βόλτα και να απολαύσω αυτό το όμορφο μεσημέρι… περπάτησα, μπήκα σε ένα από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία, χάζεψα, ψώνισα και πήρα το δρόμο της επιστροφής…

Σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης μας, ένας άνθρωπος που ζει στο δρόμο… Κοντοστάθηκα, έβγαλα κάποια χρήματα από το πορτοφόλι μου και του τα έδωσα. Με ευχαρίστησε… Του είπα να είναι πάντα καλά και έκανα να φύγω…

Και όμως, κάτι με κράτησε…

– Μπορώ να κάνω κάτι άλλο για εσάς; τον ρώτησα…

Τα μάτια του γούρλωσαν και με κοίταξε με απορία…

– Όχι, μου είπε αρκετά διστακτικά…

– Είστε σίγουρος; Μπορώ να σας φέρω κάτι να πιείτε ή να φάτε… Πείτε μου…

– Αλήθεια; με ρώτησε…

– Μα, ναι. Φυσικά. Πείτε μου τι θα μπορούσα να σας φέρω…

– Μπορώ να έχω έναν καφέ;

– Φυσικά, του είπα… Πείτε μου μόνο από πού μπορώ να τον αγοράσω και πώς τον πίνετε…
Αφού μου είπε πώς τον πίνει, μου είπε…

– Μπορώ να έρθω μαζί σας για να μην έρχεστε ξανά από εδώ.

– Τέλεια ιδέα… ελάτε να περπατήσουμε παρέα…

Σηκώθηκε, έβαλε τα παπούτσια του, γιατί όταν πήγα αρχικά κοντά του, καθάριζε τα πόδια του με μία βρεγμένη πετσέτα… Πήγαμε για τον καφέ του και περπατήσαμε ξανά προς εκείνο το μέρος που τον φιλοξενεί.

Τον ρώτησα για τη ζωή του… μου είπε την ιστορία του…

Γυρνώντας, σταθήκαμε και συζητάγαμε για αρκετά λεπτά, εκεί στην άκρη του δρόμου.

Του είπα να έχει Πίστη και να κάνει κάθε μέρα ό,τι καλύτερο μπορεί για να σηκωθεί ξανά. Μου είπε πως έχει.

– Τέλεια. Θέλω όμως ακόμα παραπάνω. Η Πίστη χρειάζεται πράξεις, όχι μόνο θεωρία.

– Έχετε δίκιο. Σας υπόσχομαι ότι θα κάνω ακόμα περισσότερα για να φύγω από εδώ… μου είπε χαμογελώντας.

– Έτσι μπράβο. Τέτοια επιθυμώ να ακούω. Είμαι σίγουρη πως σε λίγο καιρό, θα τα έχετε καταφέρει. Δεν θα μένετε πια εδώ. Τόσο πολύ πιστεύω σε εσάς.

Τα μάτια του είχαν ανοίξει διάπλατα…
– Αυτό μου είπαν άλλες 2 γυναίκες. Είστε η τρίτη που μου λέει αυτή την κουβέντα.

– Πάρτε το σαν σημάδι, κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε και όλα θα γίνουν… Γιατί μπορείτε…

– Σας το υπόσχομαι…

Και τα μάτια του είχαν βουρκώσει… Μου έδωσε το χέρι του… Μου ευχήθηκε καλές γιορτές… Έκανα το ίδιο…
Και έφυγα…

Ξέρω πως ένα χρηματικό ποσό, είναι πολύ σημαντικά για κάποιον που ζει στο δρόμο. Του παρέχει το φαγητό, το νερό και τον καφέ της ημέρας. Και ευχαριστώ που είχα και μπόρεσα και βοήθησα.

Επίσης… εάν μπορώ Θεέ μου να ζητήσω κάτι για σήμερα είναι το εξής… Αυτές οι λιγοστές κουβέντες των 2 άλλων γυναικών και οι δικές μου, να ήταν αρκετές για να δώσουν σε αυτό τον άνθρωπο το κίνητρο και την Πίστη που χρειάζεται για να διεκδικήσει πίσω τη Ζωή του και να τα καταφέρει… Ευχαριστώ…

Σας ευχαριστώ, γιατί μέσα από εσάς αγαπημένε μου άνθρωπε με τα γαλάζια μάτια, έγινα αυτό το μήνυμα που διαβάζω ότι είναι όμορφο όλοι να γινόμαστε!

Και τελικά αναρωτιέμαι… Σήμερα ποιος ήταν ο Άγγελος; Εγώ για εσάς ή μήπως εσείς για εμένα; Τελικά… Όλοι είμαστε Άγγελοι ο ένας για τον άλλον…

Ήταν τιμή μου, που σας γνώρισα!

Χρυσάφη Μαρία
Αγγέλων Φως

0
    0
    Καλάθι Αγορών
    Το καλάθι σου είναι άδειοΕπιστροφή στο eshop